Cofnijmy się w czasie jeszcze raz: dlaczego fani wciąż kochają „The Rocky Horror Picture Show”

Patricia Quinn myślała, że ​​wie wszystko o fanach Rocky Horror .

81-letni aktor po raz pierwszy wcielił się w rolę Magenty w teatralnej inscenizacji The Rocky Horror Show oraz w filmowej adaptacji The Rocky Horror Picture Show z 1975 roku.

Historia Opowiada historię naiwnej pary, która wkracza do pobliskiego zamku po tym, jak ich samochód psuje się podczas burzy. Następnie rozpoczyna się tajemnicza noc pełna chaosu i uwodzenia, której sprawcą jest szalony naukowiec, dr Frank-N-Furter.

Quinn twierdzi jednak, że po latach spotkań promocyjnych na potrzeby filmu nie zdawała sobie sprawy z wielkości rzeszy fanów tego kultowego dzieła, dopóki nie wyruszyła w trasę po Stanach Zjednoczonych i Kanadzie z okazji 50. rocznicy premiery.

„Myślałam, że spotkałam już wszystkich fanów, jakich można spotkać. Byłam na milionie Comic Conów, bez końca. Nie wiedziałam nic, dopóki nie zaczęłam tych tras” – powiedziała.

Trasa koncertowa Rocky Horror Picture Show 50th Anniversary Spectacular zatrzymała się w Vancouver 1 października, a pod koniec miesiąca uda się do Winnipeg , Toronto i Kitchener w Ontario, gdzie gościnnie wystąpi Quinn.

Quinn mówi, że za każdym razem, gdy tam była, reakcja fanów była „niezwykła”.

„Kiedy wychodzę na scenę, ludzie nie tylko klaszczą. Wstają i krzyczą… Gdyby ktoś nie miał tak niesamowitej reakcji, wiem, że nie dałbym rady. To mnie napędza”.

Ale co w tej ekscentrycznej komedii muzycznej grozy zyskało pokolenia zagorzałych, lojalnych fanów? Quinn mówi, że jej kolega z obsady, Tim Curry, który odtworzył główną rolę dr. Franka-N-Furtera, najlepiej to ujął podczas niedawnego pokazu filmu w Los Angeles.

„Słowa Tima Curry’ego brzmiały… to daje każdemu przyzwolenie na złe zachowanie. Więc niezależnie od tego, jaki jest twój wybór złego zachowania, ciesz się nim”.

Chaotyczne, chaotyczne — i znaczące

Cameron Crookston, wykładowca studiów kulturowych na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, twierdzi, że długowieczność i oddziaływanie Rocky Horror na kolejne pokolenia są „niezwykłe”.

„Fakt, że Rocky Horror … praktycznie nieprzerwanie gra gdzieś na świecie od 50 lat? Nigdy o czymś takim nie słyszałem, i to tylko dlatego, że ludzie mają na to ochotę”.

Crookston powiedział, że widział efekty tego na własne oczy u swoich uczniów.

„ Rocky Horror krąży w sposób, w jaki niewiele filmów z tamtej dekady [robiło to]” – powiedział. „Kiedy przedstawiam moim studentom listę, na przykład: »Oto 10 filmów z lat 70., które na pewno pokochacie«, wszyscy widzą Rocky Horror ”.

Twierdzi, że częściowo powodem sukcesu filmu jest to, że stał się on ważnym punktem odniesienia kulturowego dla osób 2SLGBTQ+ i drag w ciągu ostatnich kilku dekad. Estetyka filmu, przypominająca serial „Kabaret” , jest kiczowata i seksualnie nieskrępowana.

Na przykład, Dr. Frank-N-Furter pojawia się w pończochach, pełnym makijażu i czarnej bieliźnie. A w kultowym numerze tanecznym Time Warp można usłyszeć sporo wymachów biodrami.

„Znam wielu artystów drag, ale też po prostu osoby queer… zwłaszcza te, które mają, powiedzmy, ponad 45 lat i które mówią o tym, że » Rocky Horror był dla mnie punktem wyjścia do queer«. I to jest niesamowite” – powiedziała Crookston.

Jednocześnie spekuluje, że film zyskał tak wielką popularność na całym świecie, ponieważ działa na wielu różnych poziomach – od rozrywki po komentarz społeczny.

„Wszystko w tym jest tak chaotyczne i chaotyczne, że myślę, że łatwo to zbagatelizować, uznając to za po prostu szaloną zabawę, nic nieznaczącą. Myślę, że znaczy ona bardzo wiele”.

Crookston przyznaje jednak, że film nie zestarzał się idealnie.

Na przykład zwraca uwagę na sposób, w jaki słowa takie jak „transwestyta” i „transseksualny”, powszechnie uważane za przestarzałe, są w filmie eksponowane. Twierdzi, że komplikuje to odbiór filmu przez widzów transpłciowych, którzy postrzegają ten język jako problematyczny i uproszczony.

„To nie jest poradnik, jak angażować się w interakcje z osobami o zróżnicowanej płci. Tak samo, jeśli studiujesz psychologię, czytasz Freuda, ale rozumiesz, że to nie jest współczesny tekst. Rocky Horror to Freud queerowości”.

„To zdecydowanie zbyt stymulujące”

Od pół wieku The Rocky Horror Picture Show wyznacza nowe standardy „kultowego klasyka”.

Film zyskał sławę dzięki ogromnej liczbie fanów — do tego stopnia, że ​​fandom ma własną stronę na Wikipedii.

Tradycje fandomu obejmują pojawianie się na seansach w kostiumach, wykrzykiwanie dowcipów i używanie ekscentrycznych rekwizytów, takich jak gazety, bańki mydlane i grzechotki, przez cały seans. Niektóre seanse obejmują nawet pokaz cieni lub występy grupy artystów na żywo, którzy odgrywają historię na dużym ekranie.

Shelita Cox, drag queen z Victorii, wystąpiła w wielu inscenizacjach „Rocky Horror” . Mówi, że oglądanie go na żywo to doświadczenie teatralne niepodobne do żadnego innego.

„To piękne, to wybrana rodzina, ale zdecydowanie zbyt stymulujące”.

Cox powiedziała, że ​​przesłanie filmu o radykalnej akceptacji wywarło na nią ogromne wrażenie, odkąd obejrzała go po raz pierwszy, czyli mniej więcej w tym samym czasie, gdy została przyjęta do społeczności LGBTQ+.

„Pary heteroseksualne to takie dziwne istoty, i to jest piękne — że jest tak wiele osób, które były w swoim ciele, wiedziały, kim są, i czuły się z tym dobrze, mimo że były kosmitami, żądne władzy i tak dalej”.

Cox powiedział, że jest to film, który warto oglądać wielokrotnie, niezależnie od tego, czy na widowni jest hałaśliwa publiczność, czy nie.

„Ta historia ma tak wiele różnych aspektów i niuansów. I mam wrażenie, że za każdym razem, gdy ją oglądam, dostrzegam coś innego”.

Cox twierdzi jednak, że jako artystka czerpie energię z pasji, jaką publiczność wnosi do Rocky Horror – począwszy od żartów, które ludzie opowiadają, aż po interakcje rekwizytów w trakcie pokazu.

„Na każdym koncercie jest tak wiele czynników, które wpływają na to, jak publiczność będzie się z tobą komunikować, ale na Rocky Horror prawie zawsze jest dobrze się bawić”.